تاثیر هوا و فصل ها در طب سنتی و تدابیر آن

تاثیر هوا و فصل ها در طب سنتی و تدابیر آن

تدبیر فصول در طب سنتی

هوای محیط هوا یکی از عناصر اصلی لازم برای جسم و روح می باشد. هوای اطراف ما هوای محض نیست بلکه با بخارها، دودهها و هر چیزی در اطراف آن، آمیخته شده است.
هوای مطلوب ” آزاد باشد و بین سقف و دیوارها محبوس نباشد.
صاف و پاکیزه باشد : عاری از مواد خارجی و سموم (دود و بخار و…) باشد. ” بخار مسیل ها، جنگلها، کشتزارها، گردشگاهها، دره ها و … با آن مخلوط نشده باشد. ” گاه گاهی نسیمی در آن بوزد.

تدابیر فصل بهار طب سنتی:

فصل بهار، معتدل است و باعث اعتدال خون و سرخی رخسار می شود. در این فصل، خلطهای راکد، به جریان می افتند و بیماری های مزمن بروز می کنند؛ به خصوص اگر فرد در زمستان، زیاد خورده و کم ورزش کرده باشد. این امر، باعث دگرگونی خون، خون دماغ، انواع ورم و دمل و جوش، خواب آلودگی و بعضی از انواع سرفه می شود. جنبش های مفرط بدنی و روانی و خوردن گرمیها، این مسائل را تشدید می کند.
بهترین کار در بهار، کم کردن خون (فصد، حجامت و …) و کم خوردن و کم نوشیدن است. این فصل برای کودکان و نوجوانان، بهترین فصل است اما بلای جان دموی هاست که به خواب و خمیازه و کش آوردن بدن، گرفتارند. بهار برای سوداوی ها نیز، فصل خوشایندی می باشد.

تدابیر فصل تابستان طب سنتی:

گرمای تابستان موجب کاهش نیرو و کم شدن کنش های طبیعی، زردی رخسار، بی خوابی و ضعف دستگاه گوارش می شود. در تابستان های بسیار گرم، لاغری و انواع تبها شایع می شود. بیماری های تابستان، طولانی نمی شوند. گرمی هوا در افراد قوی، به پختن و دفع سریع تر خلط فاسد کمک می کند و در افراد ضعیف، این گرما فرد را ضعیف تر نموده و گاه موجب مرگز می گردد. تابستان، فصل شادابی پیران است اما صفراوی ها (به خصوص صفراوی های جوان در این فصل، عذاب میکشند.
در این فصل ورزش، طعام و جماع کمتر باید انجام گیرد و باید بیشتر استراحت کرد. همچنین پوشیدن لباس های نخی توصیه می شود. سکونت در مکانهای خنک و نزدیک به آب روان که از هوای آلوده زندگی شهری دور باشد، بسیار مناسب است.
درمان درد تابستان، پرهیز از افراط در جنبشها و پناه آوردن به خنکی های مرطوب معتدل هندوانه، خیار و …) است.

تدابیر فصل پاییز طب سنتی:

در این فصل، طبع هوا تغییر می یابد؛ نیروی فرد از تابستان، تحلیل رفته و خلطهای سوخته در تابستان، به دلیل سرد شدن هوا، در بدن محبوس می شوند و مصرف میوه نیز افزایش می یابد؛ به همین علت پاییز، بیشترین بیماری ها را به ارمغان می آورد. این فصل باعث دردسر سوداوی ها است.
در پاییز باید از هر چه که باعث افزایش خشکی می شود دوری کرد. همچنین خواب روز، جماع، پرخوری و پرنوشی و زیاده روی در مصرف میوه در پاییز زیان بخش تر است. شبها با معده پر و در جای خنک نباید خوابید و در آب سرد نباید نشست.

تدابیر فصل زمستان طب سنتی:

در این فصل، گرما به درون بدن می رود؛ مصرف میوه کم می شود؛ مردم، بیشتر غذاهای سبک می خورند؛ بعد از غذا استراحت می کنند و به وسایل گرمازا پناه می برند؛ لذا در زمستان، دستگاه گوارش، بهترین حالت را دارد.
اکثر بیماریهای این فصل، مانند ورمهای سفید، زکام، ذات الریه، گلودرد و …، بلغمی هستند. این فصل مایه دردسر پیران و راحتی میانسالان است و بدترین فصل برای بلغمی مزاجها است.
در زمستان باید لباس کافی و ترجیحا پشمی پوشید. حرکت، ورزش، افزایش غذا و گوشت و خوردنی های گرم در این فصل مفید است.

خصوصیات هوای نامطلوب:

هوای زیر و اطراف درخت هایی مثل گردو و انجیر و کشتزارهای کلم، برای تنفس، بسیار نامناسب است. هوای زمین های پست و هوای محبوس بین دره ها که به سرعت، گرم و به سرعت سرد می شوند، نامطلوب است. هوای محبوس بین دیواره های نمناک که در آنها آهک به کار رفته است و نیز هوای بناهای نوساز، هوای بدی است. : سالم ترین هوا، هوایی است که موافق مزاج و طبیعت آن فصل باشد. افراط (مثل سرمای بیش از حد معمول زمستان) یا تفریط (مثل گرم بودن زمستان)، هوا را ناسالم می کند.

تأثیر هوا بر بدن:

هوای گرم گرم معتدل: خروج خون به سمت بیرون بدن و سرخی پوست گرم غیر معتدل: گداختن خلطها و سستی بدن
گرم افراطی: سبب گداختن شدید، زردی رنگ، تعریق زیاد، کاهش ادرار، ضعف هضم و تشنگی مفرط.
هوای سرد: استواری بدن، تقویت هضم، نگهداری رطوبت ها در بدن، خشکی پوست، افزایش ادرار، کاهش مدفوع (به علت انقباض ماهیچه های مقعد و تبدیل بخش آبکی مدفوع به ادرار).
هوای مرطوب: نرمی پوست، طراوت و شادابی

هوای خشک: خشکی پوست و پژمردگی بدن تأثیرات فصلها